We kennen het allemaal: die eindeloze to-do-lijst. Deadlines op werk, afspraken in je agenda, een huis dat om aandacht vraagt, mensen die iets van je willen. Het leven lijkt soms één grote ‘moet-show’. En ergens onderweg ben je het contact met jezelf een beetje kwijtgeraakt. Wat jij voelt, wat jij nodig hebt – het raakt ondergesneeuwd.
Als je hoogsensitief bent (of gevoelig in brede zin), gebeurt dit vaak nog sneller. Je past je makkelijk aan. Je voelt stemmingen feilloos aan. Je wilt harmonie. Maar tegen welke prijs?
Van overleven naar verbinding met jezelf
Veel gevoelige mensen zijn zó goed geworden in overleven, dat het voelen naar de achtergrond is verdwenen. Niet omdat je dat niet kunt, maar omdat je zenuwstelsel continu in de actiestand staat. Je ‘moet’ doorgaan. Presteren. Zorgen voor anderen.
En je lijf? Dat begint te fluisteren. Of misschien inmiddels te schreeuwen:
- Altijd moe, zelfs als je goed slaapt
- Hoofdpijn, spanning in je nek en schouders
- Snel geëmotioneerd of juist afgevlakt
- Geen rust meer kunnen vinden in jezelf
Herkenbaar?
Waarom voelen zo spannend kan zijn
Voelen lijkt zo simpel. Maar als je jarenlang op automatische piloot hebt geleefd, kan het ook spannend zijn. Want wat als je voelt dat je eigenlijk helemaal niet op de juiste plek zit? Dat je grenzen zijn overschreden? Of dat je eigenlijk een andere richting op wil?
Die confrontatie kan spannend zijn. En daarom kiezen veel mensen (onbewust) voor ‘moeten’. Want moeten geeft schijncontrole. Het houdt je bezig. Het leidt af van wat er diep vanbinnen speelt.
De eerste stap: vertragen
Van moeten naar voelen begint met vertragen. Want als je blijft rennen, kun je niet luisteren. Je lichaam heeft tijd en ruimte nodig om signalen af te geven. Je zenuwstelsel moet eerst tot rust komen voordat je überhaupt kunt voelen.
Dat betekent niet dat je je hele leven op z’n kop moet gooien. Begin klein. Eén moment per dag waarop je even stilvalt. Even niks hoeft.
Een simpele oefening:
- Zet 3 keer per dag een herinnering op je telefoon.
- Sluit je ogen, adem drie keer rustig in en uit.
- Stel jezelf dan de vraag: Wat voel ik nu? Wat heb ik nodig?
Wees nieuwsgierig. Niet oordelend. Misschien voel je niks. Misschien voel je onrust. Misschien heb je dorst. Alles is goed. Het gaat om het opnieuw leren luisteren.
Leren vertrouwen op jouw signalen
Als je jarenlang gewend bent om je aan te passen, kun je gaan twijfelen aan je eigen signalen. Is dit gevoel echt? Of stel ik me aan? Wat als ik me vergis?
Weet dan: jouw lichaam liegt niet.
Spanning, vermoeidheid, prikkels – ze zijn allemaal informatie. Je hoeft het niet meteen op te lossen. Maar je mag wél erkennen wat er is.
Een voorbeeld uit de praktijk:
Een cliënt zei laatst: “Ik weet dat ik moe ben, maar ik voel me schuldig als ik rust neem. Dus ik ga maar door.”
We gingen samen oefenen met pauzes nemen. Eerst 5 minuten. Dan 10. En wat bleek? Haar hoofd protesteerde, maar haar lijf zuchtte van opluchting.
Voelen is spannend, maar het levert je ook zoveel op.
Rust. Duidelijkheid. Zelfvertrouwen. En vooral: verbinding met wie jij bent.
Maak het veilig voor jezelf
Soms is het niet voelen ook een beschermingsmechanisme. Als je veel hebt meegemaakt, als je overprikkeld bent of je onveilig voelt, dan kán je systeem simpelweg niet goed voelen. Dan is overleven alles wat het aankan.
Daarom is veiligheid zo belangrijk.
Zorg voor momenten waarop je echt kunt landen. Denk aan:
- Een warme douche
- Wandelen in de natuur
- Zachte muziek
- Iemand bij wie je jezelf mag zijn
Dat zijn geen luxe dingen. Dat zijn ankers. Ze brengen je terug naar je lijf. Naar het hier en nu. Naar jezelf.
Tot slot: je hoeft het niet perfect te doen
Van moeten naar voelen is een proces. Geen einddoel. Je zult af en toe terugschieten in oude patronen. Dat is normaal. Het belangrijkste is: dat je jezelf steeds weer uitnodigt om te voelen. Liefdevol. Nieuwsgierig. Op jouw tempo.
En weet: je bent niet de enige.
Dit pad bewandel je misschien zelf, maar je hóeft het niet alleen te doen.
Reactie plaatsen
Reacties