Op zoek naar energie

Gepubliceerd op 11 september 2019 om 09:13

Ik merk al een hele tijd dat ik wat meer vermoeid ben dan anders.. Vooral op de momenten dat ik even "niks" heb.  Het is een lichamelijke moeheid, mijn lijf voelt zwaar, net of ik een marathon heb gelopen en daarna nog gewoon een dag in de weer ben geweest met werken, huishouden, gezin en oh ja, mezelf ;-)

Moe dus, niet in mijn hoofd, maar in mijn lichaam. Daarbij komt nog eens dat mijn conditie om te huilen is, ik van een klein stukje tegen de wind in, helemaal buiten adem ben, en mijn hart af en toe in mijn lichaam roffelt alsof ik er net een uur achter elkaar trap op trap af heb gerent.

Ik ben gaan zoeken naar een oorzaak. Ik weet dat mijn bloeddruk altijd wat aan de lage kant is. Dat het ijzergehalte in mijn bloed ook vrij laag is. (dit heeft er dan ook weer mee te maken dat er minder zuurstof in mijn bloed aanwezig is, waardoor mijn organen minder zuurstof krijgen)

Moe dus, niet in mijn hoofd, maar in mijn lichaam. Daarbij komt nog eens dat mijn conditie om te huilen is, ik van een klein stukje tegen de wind in, helemaal buiten adem ben, en mijn hart af en toe in mijn lichaam roffelt alsof ik er net een uur achter elkaar trap op trap af heb gerent.

Ik ben gaan zoeken naar een oorzaak. Ik weet dat mijn bloeddruk altijd wat aan de lage kant is. Dat het ijzergehalte in mijn bloed ook vrij laag is. (dit heeft er dan ook weer mee te maken dat er minder zuurstof in mijn bloed aanwezig is, waardoor mijn organen minder zuurstof krijgen)

Dat is het lichamelijk stukje, maar er zat op mentaal en emotioneel vlak natuurlijk ook een dingetje. Ik zat niet helemaal op mijn plekje in mijn leven. Vond dat ik tegen wat dingen aanliep, die me erg veel energie kosten.

Maar dit heb ik sinds een week of twee veranderd. Ik heb mijn eigen regie compleet terug, dus ik ging er eigenlijk vanuit dat mijn energielevel dan ook weer zou stijgen.... Nou, niet dus....

Hmmm wat dan? 

Afgelopen maandag kwam dit ook ter sprake op school. Tijdens een les consultvoering. In een rollenspel nam ik de rol van cliënt op me en vertelde deze 'klacht'. De docent wees ons erop dat mensen met een hoog gevoeligheid vaak veel energie verbruiken aan het verwerken van al de prikkels die er op een dag binnenkomen. En dat het vaak zo was dat de waarde van vitamine B12 en vitamine D in het bloed dan erg laag zijn wat mijn bovenstaande klachten voor een groot deel verklaart.

Dit was wel een heel welkom idee. Ik kon me er ook meteen in vinden, dit klopte in mijn ogen...

Maar goed, wat nu? Nu weet ik dit, of denk ik dit te weten, en nu?

Het advies is om naar de huisarts te gaan, mijn bloed te laten prikken op de bovenstaande vitamines, de waardes op te vragen en dan te boosten, zodat mijn level weer gaat stijgen.  En daar begint mijn weerstand dan weer. Want naar de huisarts gaan, is een dingetje voor mij. Zeker voor iets, wat in mijn ogen nog niet ernstig genoeg is...

Ik ben dus eerst het internet op gedoken en heb veel gelezen over Vit. B12, moeheid en de combinatie met hoog gevoeligheid. 

Ondertussen ben ik weer wat wijzer. Het klopt allemaal, de klachten kunnen daar vandaan komen, en het zou verstandig zijn wanneer ik wat extra van deze vitamine tot me ga nemen. Maar toch voelt het als een pleister plakken voor mij. Als een symptoombestrijding, stop er een hele hoop vitamine in, en het lichaam functioneert weer.....

Zo wil ik niet werken. Niet met mijn toekomstige cliënten, maar dus ook niet met mezelf.

Ja ik ben hoog gevoelig, ja ik krijg meer prikkels binnen dan de gemiddelde mens en ja ik ben vaak niet goed gegrond.

En daar zit het voor mij. Ik heb het er al vaker over gehad en wist ook wel het belang, maar nu valt het kwartje pas echt.

Ik ga echt goed voor mezelf zorgen, ga zorgen dat ik het grootste gedeelte van de dag goed gegrond ben, ga mezelf beter beschermen energetisch gezien, zodat er een filter tussen mij en alle prikkels staat, ga op mijn voeding letten en dan zal ik ook nog mijn inname vitamines gaan verhogen. 

Zonder een doktersbezoek, ga ik doen wat goed voelt en wat gaat helpen...

Of ben ik mezelf nu weer aan het verschuilen of om de hete brei aan het heen draaien???? Hmmm, ik houd jullie op de hoogte........